DE SENE VERONENSI QUI SUBURBIUM SUUM NUMQUAM EGRESSUS EST

Suum Numquam Egressus Est
Felix, qui patriis aeuum transegit in aruis,
ipsa domus puerum quem uidet, ipsa senem,
qui baculo nitens in qua reptauit harena
unius numerat saecula longa casae.
illum non uario traxit fortuna tumultu,
nec bibit ignotas mobilis hospes aquas;
non freta mercator tremuit, non classica miles,
non rauci lites pertulit ille fori.
indocilis rerum, uicinae nescius urbis,
aspectu fruitur liberiore poli.
frugibus alternis, non consule computat annum:
autumnum pomis, uer sibi flore notat.
idem condit agens soles idemque reducit,
metiturque suo rusticus orbe diem,
ingentem meminit paruo qui germine quercum
aequaeuumque uidet consenuisse nemus,
proxima cui nigris Verona remotior Indis
Benacumque putat litora rubra lacum.
sed tamen indomitae uires firmisque lacertis
aetas robustum tertia cernit auum.
erret et extremos alter scrutetur Hiberos:
plus habet hic uitae, plus habet ille uiae.

Invia la poesia De sene veronensi qui suburbium suum numquam egressus est di Claudio Claudiano ad un Amico:
la tua e-mail:	la sua e-mail:
24/09/2020 — 00:25:33 — ip: 52.3.228.47

Vota la poesia De sene veronensi qui suburbium suum numquam egressus est di Claudio Claudiano:

5 4 3 2 1

I vostri commenti alla poesia: DE SENE VERONENSI QUI SUBURBIUM SUUM NUMQUAM EGRESSUS EST

Al momento non ci sono commenti, lascia tu il primo!

Lascia un commento.

© 2000 — 2022